Verslag aan de hand van de basiscompetenties: week 8.
De leraar als begeleider van leerprocessen.
In de lessen poëzie gaan we op een heel aparte manier met de gedichten om. We zetten namelijk de strofen op muziek. Eerst deden we dit met de volledige klas samen, maar nu moeten we dit ook zelf in groepjes doen. Het doet me soms wat denken aan musicals, maar het is zeker een manier van werken die ik later in de klas wil uitproberen.
De leraar als opvoeder.
Tijdens de laatste stage kwam ik in aanvaring met een kind dat weigerde mee te werken. Ik had gezegd, als je het niet goed kan doen, dan doe je het maar niet. Maar de mentor zei dat zij ermee wou babbelen en dat ze het wel goed ging doen. Het eindresultaat was dat het kind een jongen als een monster had afgeschilderd. Ik kon heel moeilijk omgaan met dat kind. Ik weet hoe ik dergelijke kinderen moet aanpakken, want mijn zusje heeft hetzelfde koppige karakter en dezelfde gewoonte om regels naast zich neer te leggen. Omdat ik het kind ook niet genoeg kende, was dit heel moeilijk. De lkr zei wel dat ik het goed deed (je moet je altijd aanpassen aan de cultuur ter plekke) maar ik had er een heel slecht gevoel bij. In België zou ik dit zeker niet zo gelaten hebben en had ik anders opgetreden.
De leraar als inhoudelijk expert.
Doordat de taal beter is, is het communiceren met medestudenten ook makkelijker. Beetje per beetje kunnen we op dat vlak nu ook wat contact leggen, want dat was in het begin redelijk moeilijk.
De leraar als organisator.
Alles loopt eindelijk wat zoals het hoort, maar er zitten soms veel springuren tussen de vakken. We proberen dan wat administratieve dingen te doen of te werken voor school, maar alles is een puzzel. Want de kantoren zijn niet altijd open en de box met internet is telkens maar de helft van de dag beschikbaar.
De leraar als innovator.
We hebben de kinderen een Nederlands lied aangeleerd als afsluiter. Dit was wel iets nieuw. De kinderen in een taal, die ze niet kennen, toch een lied laten zingen, ze het laten verstaan en dan nog in canon laten zingen. Alles verliep van een leien dakje. Aan de hand van gebaren was gans het lied duidelijk. De kinderen waren enorm enthousiast.
De leraar als lid van het schoolteam.
We kwamen erg goed met de lkr overeen, ook met de lkr Engels, de security... Het heeft even geduurd tot ze ons echt (her)kenden, maar doordat ze zo tevreden waren, waren er op het einde alsmaar minder problemen. Iedereen vond het jammer dat het dinsdag onze laatste dag was daar.
De leraar als cultuurparticipant
In Italiaans hebben we een Italiaanse film gekeken. Ik herken al duidelijk de Italiaanse humor, ook uit andere films die ik met een vriendin uit het klooster al bekeken had. Het is altijd hetzelfde die terug komt. Maar zoals alles hier moest het ook weer eens foutlopen. De cd-driver raakte oververhit en na driekwart van de film viel het beeld stil. Het heeft meer dan een kwartier geduurd voor alles weer functioneerde. De helft van de klas was het wachten beu en is vertrokken. Dit is hier heel normaal, de studenten komen binnen in de les wanneer ze zin hebben en ze vertrekken ook weer wanneer ze zin hebben. Dit is echter een deel van de cultuur waar we weigeren ons aan aan te passen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten