Verslag aan de hand van de basiscompetenties: week 11.
De leraar als begeleider van leerprocessen.
Ik heb het dikwijls moeilijk met differentiatie en individueel werken, maar deze week hebben we tijdens onze stage iets heel interessant uitgeprobeerd dat mij een grote aanzet geeft om in België meer op die manier te werken. Tijdens een les knutselen kreeg iedereen een deeltje van een foto en de rest moesten ze er bij fantaseren. Maar in plaats van 1 foto te verknippen of iedereen hetzelfde soort foto te geven, hebben we de lln een foto gegeven waarvan we wisten dat die aansloot bij hun tekenniveau en interesses. Als ze toch liever iets anders hadden, mochten ze nog steeds inwisselen. De resultaten waren prachtig en iedereen was heel erg enthousiast, zelfs de kinderen die normaal niet meewerken of niet graag tekenen. Ik zei tegen een jongen dat het echt prachtig was dat ik nog niet eerder gemerkt had dat hij zo goed kon tekenen. Hij zei dat hij dat ook niet wist, maar dat hij dat normaal niet graag doet, omdat hij nooit weet wat te tekenen en dat hij deze opdracht wel heel leuk vond, omdat hij vanuit iets concreet kon starten. Hij heeft een volledige keuken uitgetekend.
De leraar als opvoeder.
Ik heb een systeem van in de Montesorischool gebruikt om de kinderen stil te krijgen. Ik wou wel eens weten of dit anders ook zo goed zou werken. En... het werkt wonderbaarlijk. Eigenlijk is het heel erg eenvoudig. De lkr telt gewoon door zolang dat de lln niet stil zijn. Als er op een of twee lln moet gewacht worden, zegt ze telkens de naam erbij. Bv. 5 voor Stefania, 6 voor Stefania,enz... Het is wel belangrijk dat de lkr rustig blijft en doet alof ze zelf alle tijd heeft. Andere lln raken na een tijd ook geïrriteerd en gaan dan die lln aansporen.
Als het daarmee niet lukt, kan je er ook een negatief gevolg aan koppelen als je langer dan 5 moet tellen.
De leraar als organisator.
De voorbije week is er wel veel organisatie nodig geweest. Omdat we zouden rond komen met onze uren voor stage, moesten we soms halve dagen of kwartdagen gaan observeren. Dit zorgde soms voor situaties: les, naar stageschool (1u onderweg) 3 u observeren en vlug terug voor weer een les. Soms moesten we vlug een stuk pizza kopen om onderweg op te eten om toch op tijd te komen.
De leraar als innovator.
We hebben ook iets uitgeprobeerd dat we doen in de lessen poezië. We hadden daar een orkest gemaakt met de stem. We hebben dit ook in de klas uitgeprobeerd en de leerlingen vonden het heel tof. We hebben wel enkel de percussie gedaan. Die begeleidde dan een groep die zong.
De leraar als lid van het schoolteam.
Aangezien we in de Montesorrischool geen les mochten geven, zijn we teruggegaan naar onze eerste stageschool om te vragen of we daar nog 2 dagen mochten observeren en wat les geven. Dit was geen probleem en we zijn met heel veel enthousiasme ontvangen.
De leraar als cultuurpraticipant
Ik ben gisteren gaan eten met 12 Italianen (en enkel Italianen). Ik heb eigenlijk heel wat bijgeleerd. Op die manier leer je die cultuur eigenlijk het best kennen. Het was soms wel moeilijk omdat er ook veel Romeins dialect gesproken werd, maar als ik iets niet begreep probeerden ze mij altijd uit te leggen wat de betekennis was. Ook de grootse gebaren en het luidruchtige kwamen erg naar boven. Maar vooral, ik heb enkele typisch Italiaanse gerechten leren kennen, die ze speciaal voor mij besteld hadden, zodat ik ze kon leren kennen. Blijkbaar heb je hier dus verschillende soorten mozarellakaas, ofhankelijk van hoeveel ze gerijpt is.
Echt heel interessant om eens mee te maken.
